ایمان به قیامت:
1. زندگی صرف زندگی این دنیا نیست، بلکه پس از مرگ زندگی دیگری آغاز می گردد که همیشگی است، در آنجا انسان موافق اعمالی که درین دنیا کرده یا همیشه در راحت و خوشحالی و عیش و نوش دایمی در جنت بسر می برد یا در تکالیف و مشقت و عذاب بی پایان در دوزخ باقی میماند که این عقیده را باور به روز قیامت (زندگی بعد از مرگ) گویند.
2. پس از مرگ در قبر مرده دو فرشته به نام های منکر و نکیر آمده از وی چنین سوالاتی می کنند:
- بگو پروردگان تو کیست؟
- بگو به کدام دین بودی؟
- بگو این شخص { محمد (ص) } که بود؟
این سوالات اولین پرسشهای آخرت است.
3. بالاخره روزی اسرافیل (ع) به صور می دمد تمام دنیا در هم و برهم می شوند و زمین در اثر زلزله ی سخت هموال می گردد، آفتاب مهتاب پارچه پارچه می شوند ستاره ها باریک می شوند کوه ها مانند محلوج پراگنده می شوند تمام جانداران میمیرند موجودات تمام دنیا در یک لحظه از بین میروند.
4. به حکم الهی دوباره صور دمیده می شود و تمام انسان ها دوباره زنده شده از قبر ها می برایند دنیای دیگری به وجود می آید این روز، روز خوفناکی است که دل ها از ترس می لرزد و نظر ها پایین و هر کس در انتظار انجام خویش می باشد.
5. تمام انسان در میدان حشر در پیشگاه الهی حاظر می شوند خداوند (ج) در تخت عدالت جلوه افروز می گردد در آن روز تمام اختیارات از الله تعالی است کسی قدرت گپ زدن و لب جنباندن ندارد و از هر کس جدا گانه حساب گرفته می شود و الله تعالی مطابق علم، حکمت و انصاف خویش فیصله ی عادلانه می کند و پاداش همه را میدهد و بر کسی ظلم نمی شود.
6. نامه ی اعمال مردم نیکو کار در دست راست شان و از مردمان مجرمان و گنهکار به دست چپ شان داده می شود مردمان خوب، کامیاب و رستگار و مردمان بد، ناکام و نامراد میشوند، رویهای مردمان نیکوکار از خوشحالی می درخشد و چهره مردمان بد کار از شدت غم و نامرادی تیره و سیاه می گردد و مردمان خوب در بوستان جنت به راحت و آرامی بسر می برند و خداوند (ج) از ایشان راضی می باشد و مردمان فاجر و گنهکار در بین شعله های آتش مورد غضب الهی قرار میگیرند.
7. فیصله ی این روز بی طرفانه و قاطع می باشد، این فیصله را نه کسی تبدیل کرده می تواند یا به دروغ و حیله خود را نجات داده می تواند. نه کدام پیغمبر یا اولیا سفارش بیجا کرده می تواند کسی را که خداوند (ج) اجازه بدهد لب به شفاعت کشوده می تواند و نه کسی را اجازه داده می شود که دوباره به دنیا آمده، کار نیک کرده خود را مستحق بهشت گرداند و نه داد و فریاد کسی شنیده می شود.
8. اعمال هر شخص محفوظ می باشد، ما هر چه میگوییم یا میکنیم فرشتگان موظف آنرا نوشته اند.
9. مَّا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ اِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ (18)
(ق: 18)
هرچه ما می گوییم فرشته ی مقرر آنرا به امانت می نویسد.
10. هیچ عمل انسان از خداوند (ج) مخفی نمی ماند اگر چه به اندازه ی ارزن هم باشد انسان در هر جایی ولو در سینه ی کوه یا در عمق زمین یا در فضای آسمان باشد در آنروز در پیشگاه خداوند حاظر کرده می شود و نقاب از چهره اش براداشته می شود:
یَبُنَیَّ أِنَّهَا أِن تَکُ مِثْقَالَ حَبّةٍ مِـّنْ خَرْدَلٍ فَتَکُن فِی صَخْرَةٍ أَوْ فِی السَّمَوَاتِ اَوْ فِی الْاَرْضِ یَأْتِ بِهَا اللهُ ج اِنَّ اللهَ لَطِیْفٌ خَبِیرٌ (16)
لقمان: 16
ترجمه: گفت لقمان ای پسرک من هر آئینه اگر خفیه باشد هم سنگ دانه سپندان پس باشد در میان سنگی یا در آسمان ها یا در زمین بهر حال حاضر کند آن را خدا هر آئینه خدا باریک بین خبر دار است.
11. در جنت برای مومنان چنان نعمات فنا نا پذیر داده می شود که نه چشم انسانی آنرا دیده ونه گوش توصیف آنرا شنیده و نه در خیال کسی خطور کرده، بهشتیان به هر طرف که میروند آواز اسلام بر شما را می شنوند این عزت، احترام و عیش و راحت هیچگاهی از ایشان گرفته نمی شود و بزرگترین نعمت بهشت دیدار الهی است که خداوند (ج) می گوید: " ای بندگان من! من شما را به رضای خود نوازش می دهم و همیشه شما را راضی نگه می دارم" .
12. اشخاص نا فرمان به دوزخ انداخته می شوند که شعله های آتش آنها را احاطه میکند و آنها راه گریز ندارند نه می میرند که از عذاب نجات یابند و نه زندگی دارند که لذت حیات را درک کنند، با داد و فریاد مرگ میخواهند، مگر مرگ به فریاد شان نمی رسد از شدت تشنگی فریاد می کنند که آهن گداخته شده در دهان شان انداخته می شود که کام دهان شان ذوب می شود چنان خوراکی داده می شود که از حلق شان فرو نمی رود و خداوند (ج) همیشه برایشان به غضب می باشد.
13. صرف خداوند (ج) می داند که به جنت می رود و که دوزخی است، الته رسول الله (ص) اعمالی که موجب امیدواری به دخول جنت می شود برای ما نشان داده و همچنان افعالی که سبب قهر خدایی و افگندن به دوزخ میشود نیز برشمرده، پس یقینی نمی توان گفت که کدام کس بهشتی است و که دوزخی بجز کسانیکه پیغمبر (ص) درین دنیا مژه ی جنت را برای شان داده است صرف امید وار باید بود کسی را که خداوند(ج) درین دنیا توفیق عمل نیک عطا فرموده او تعالی برایش جزای نیک می دهد.
14. خداوند (ج) اگر بخواهد هر گناهی را معاف می کند البته در مورد شرک و کفر خداوند (ج) با الفاظ صریح نا بخشودنی آن را بیان کرده است.
15. انسان در هر لحظه ی زندگی ایمان بیاورد و یا از گناهی توبه کند خداوند (ج) ایمان و توبه اش را قبول می کند، صرف در دم واپسین نزدیک به مرگ که فرشته ای مرگ را ببیند ایما ن و توبه ی شخص قبول نمی شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر